افزایش جمعیت و به تبع آن افزایش نیازهای جامعه همزمان با پیشرفت سریع تکنولوژی در دنیا، به افزایش تعداد پروژه های عمرانی و صنعتی و ... در کشورهای جهان منجر شده است. با توجه به ویژگی های خاص هر پروژه و شرایطی همچون شرایط جغرافیایی، موقعیت مکانی، اوضاع اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی کشوری که پروژه در آن اجرا خواهد شد، قوانین و دستورالعمل های جاری آن کشور در خصوص پیمان ها، سبک ها و سنت های آن جامعه و ... در نوع قرارداد پروژه تاثرگذار است. با توجه به اینکه اکثر پروژه های عمرانی با سیستم اجرای متعارف به پیمانکاران واگذار می شود، لازم است که توجه خاصی در تهیه اسناد این نوع قراردادها و تخصیص ریسک های مرتبط با آن ها مبذول گردد. از این رو هدف از این مقاله، شناسایی، ارزیابی و تخصیص بهینه ریسک های مهم قراردادهای عمرانی با تاکید بر قراردادهای BOT و EPC ، میان طرفین قرارداد می باشد.
ریسک، مدیریت ریسک، قرارداد های عمرانی، قراردادهایBOT، قراردادهای EPC
بخشنامه های سازمان برنامه و بودجه
