پروژه های BOT بدلیل دوره ی عمر طولانی و ویژگی های منحصربفرددرمعرض ریسک های مختص به خود می باشند. هزینه های اولیه بالا، تعدد بخش های درگیر در پروژه و همچنین نفس بکارگیری سرمایه بخش خصوصیتوسط بخش دولتی، محیط قرارداد را پرچالش می کند. با توجه به قابل مدیریت بودن بخشی از ریسک این پروژه ها توسط مفاد قراردادی، چگونگی تنظیم قرارداد در این پروژه ها امری حائز اهمیت بشمار می رود. هدف ازاین مقاله معرفی راهکارهایی در مرحله عقد قرارداد واگذاری، بمنظور افزایش بهره وری آن می باشد. این پژوهش به لحاظ دسته بندی برمبنای هدف ، کاربردی و روش تحقیق بر حسب جمع آوری داده ها، روش کتابخانه ای می باشد . بنابراینمنابع مرتبط با "افزایش بهره وری پروژه های BOT " از طریق مطالعات کتابخانه ای گسترده بررسی شده و پس ازجمع آوری داده ها، اطلاعات دسته بندی گردیده اند. این مقاله متشکل از سه بخش می باشد. بخش اول به بررسی تبانی بازرس دولت با بخش خصوصی در پروژه های دولتی پرداخته و بیان می کند که این امر ناشی از مبلغپیشنهادی پایین بخش خصویی در مرحله مناقصه جهت برنده شدن می باشد و جهت جلوگیری از آن، دریافت سپرده از شرکت پروژه پیشنهاد می شود . بخش دوم براساس نظریه بازی ها موافقت نامه پروژه های BOT را بعنوان یک مدل قراردادی ناکامل، جهت بررسی اثرات انواع روش های مالکیت بخش خصوصی در پروژه های BOT بررسیکرده و واگذاری مالکیت به بخش خصویی را پیشنهاد می دهد. در بخش انتهایی نیز به روشی جهت تعیین دوره بهره برداری بهینه پروژه های BOT و با در نظر گرفتن اثرات ریسک ها اشاره می شود. نتایج بیانگر آنست که طراحی مناسب و بررسی همه جانبه ی قرارداد واگذاری موجب افزایش اثربخشی آن می گردد
ساخت بهره برداری و انتقال، BOT ، بهره وری، مالکیت، دوره بهره برداری بهینه
بخشنامه های سازمان برنامه و بودجه
