چکیده:

مشارکت عمومی-خصوصی راهبرد مناسبی برای ارائه خدمات سلامت با کیفیت به مردم و با قیمت تمام شده کمتر برای دولت است. با این وجود، چالش های متعددی بر سر راه مشارکت عمومی-خصوصی در نظام سلامت ایران وجود دارد. هدف این پژوهش شناسایی و تبیین چالش های مشارکت عمومی-خصوصی در بهره برداری از بیمارستان است. مواد و روش کار: مطالعه موردی حاضر با رویکرد کیفی و با استفاده از مصاحبه، تحلیل اسناد و مشاهده در بیمارستان جامع زنان محب یاس وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1397 انجام شد. مصاحبه نیمه ساختاریافته با 24 نفر از ذی نفعان کلیدی مشارکت کننده در تأسیس و بهره برداری بیمارستان و مدیران و کارکنان بیمارستان انجام شد. از روش تحلیل محتوا برای تحلیل داده های پژوهش استفاده شد. یافته ها: راهبرد مشارکت عمومی-خصوصی در بهره برداری از بیمارستان محب یاس با چالش های قانونی، ساختاری، انسانی، فرهنگی و مدیریتی مواجه شد. نوع مدل مبهم و غیر شفاف مشارکت عمومی-خصوصی، تغییرات سیاسی، ضعف قوانین و مقررات، مشکلات طراحی و ساخت بیمارستان، استفاده محدود از ظرفیت بیمارستان، کمبود منابع مالی، امنیت شغلی پایین کارکنان، نابرابری در جبران خدمت کارکنان، تفاوت های فرهنگی، ضعف در مدیریت تعارض، بی ثباتی مدیران و ضعف مدیریت مشارکتی، منجر به ناکامی مشارکت عمومی-خصوصی در این بیمارستان شد. بحث و نتیجه گیری: تجربه مشارکت عمومی-خصوصی در بیمارستان جامع زنان محب یاس موفق نبوده است. جدید بودن نوع مشارکت عمومی-خصوصی، تجربه پایین مدیران در این زمینه و نداشتن یک مدل استاندارد آزمون شده برای بکارگیری این مشارکت، چالش هایی در ساخت و بهره برداری بیمارستان محب یاس ایجاد کرد.

کلید واژه ها:

مشارکت عمومی_خصوصی، بیمارستان،مدیریت بیمارستان،چالش ها،مطالعه موردی