چکیده

در حالی که سرمایه گذاری هنگفت در طرحهای زیربنایی یک نیاز مبرم برای کشورهای در حال توسعه است، دولتها قادر نیستند سرمایه لازم برای تامین مالی این پروژه ها را تامین کنند. یکی از ایده های نو در حل این معضل استفاده از قراردادهای ساخت، بهره برداری و انتقال (BOt) است. این روش به بخش خصوصی امکان می دهد تا در پروژه های زیر بنایی و عمومی مشارکت کند، بدون این که برای همیشه مالک طرحهای زیر بنایی شود. اخیرا استفاده از قراردادهای ساخت، بهره برداری و انتقال، جهت خصوصی سازی، جذب سرمایه های خارجی، دسترسی به تکنولوژی پیشرفته و مهارتهای فنی، و بهره مندی از مدیریت کارآمد، مورد توجه دولت ایران نیز قرار گرفته است. این مقاله کوشش دارد تا اولا، مکانیزم این قراردادها را که به قراردادهای بی.او.تی، معروف هستند مورد بررسی قرار دهد و ثانیا، مکانیزم بی.او.تی را از مکانیزمهای مشابه تمییز دهد و مشخصه های قراردادهای بی.او.تی را بیان نماید، تا زمینه بهره گیری هر چه بیشتر آنها در پروژه های زیر بنایی و در جهت خصوصی سازی، جذب تکنولوژی و دانش فنی، و دسترسی به مدیریت کارآمد فراهم گردد.

بی.او.تی،ساخت،بهره برداری و انتقال مالی پروژ های زیربنایی،دسترسی به مدیریت کارآمد