چکیده
رشد و توسعه اقتصادی کشورها در گرو اجرای پروژه های مختلف زیرساختی می باشد. دولت ها همواره به دنبال ارایه خدمات کاراتر و با کیفیت بالاتر می باشند بدین سبب تدابیر ویژه ای را جهت تسهیل و تسریع در اجرای پروژه ها بکار میبندند. با توجه به ساختار بخش های عمومی کشورها و مشکلات و آسیب های موجود، شاهد طولانی شدن و اجرای ناکارآمد پروژه های زیرساختی به دلایلی همچون رویکرد های بوروکراتیک و سنتی هستیم که به نوبه خود موجب کاهش کیفیت ارایه خدمات نیز می شود. از سوی دیگر محدودیت های منابع بودجه ای دولت ها برای تامین مالی پروژه های بزرگ و همچنین تقاضای زیاد موجود در زمینه سرمایه گذاری در این پروژه ها، کشور های مختلف را بر آن داشته تا از تکنیک های مختلف مشارکت عمومی خصوصی منجمله تامین مالی پروژه محور، جهت تسهیم بهتر ریسک و توسعه اقتصادی استفاده نمایند. روش تامین مالی پروژه محور، یک روش تامین مالی غیر ترازنامه ای متکی بر مزیت عملیاتی پروژه می باشد که در آن اعتبار دهنده به جریانات نقدی ناشی از عملیات پروژه به عنوان وثیقه برای بازپرداخت تسهیلات اعتباری دریافتی پروژه توجه می نماید. ویژگی اصلی روش مذکور، عدم اتکاء و یا اتکا محدود آن به حامیان مالی و سرمایه گذاران پروژه است. در این پژوهش عوامل موثر در چالشهای پیشروی تامین مالی قراردادهای مشارکت عمومی خصوصی(PPP) از طریق پرسشنامه و طبق نظر جامعه آماری خبرگان پژوهش، تعیین و رتبه بندی شدند. سپس داده ها توسط متدلوژی فرآیند تحلیل سلسله مراتبی(AHP) و با استفاده از نرم افزار Expert Choice تحلیل گردیدند. نتیجتا مناسب ترین روشهای تامین مالی در قراردادهایPPP به ترتیب اولویت، روشهای ساخت-بهره برداری-واگذاری(BOT)، طراحی-احداث-تامین اعتبار-راه اندازی(DBFO)، ساخت-مالکیت-بهره برداری(BOO) بوده و در غیر اینصورت رجوع به قراردادهای برون سپاری سنتی، پیشنهاد می گردد.
کلمات کلیدی:
مشارکت عمومی خصوصی، تامین مالی، پروژه، اقتصاد، ریسک
بخشنامه های سازمان برنامه و بودجه
