سرمایه و فن آوری دو مقوله ی مهم در توسعه ی صنعت نفت هستند. از آنجا که اغلب میادین نفتی در کشورهای در حال توسعه قرار دارد، فقدان این دو عنصر اساسی سبب بروز مشکلاتی برای این کشورها شده است. به همین دلیل نیز قراردادهای مشارکت در تولید برای کشورهای در حال توسعه به عنوان ابزاری جهت جذب این دو عامل مهم از فراسوی مرزها تلقی می شود. طبیعتا شناساییدرست معیارها در شرایط کشوری مانند ایران و بر آن اساس انتخاب روش مشارکت با استفاده از یک روش مناسب، تاثیر بسیاری در موفقیت پروژه های زیربنایی خواهد داشت. هدف این مقاله انتخاب سیستماتیک روش مناسب نوع قرارداد مشارکت خصوصی - دولتیدر تامین مالی پروژه سراسری شرکت ملی گاز ایران و شرکت مهندسی گاز ایران ،با بهره گیری از علوم تصمیم گیری و آرای خبرگان است. به همین جهت مهم ترین معیارهای موثر درانتخاب روش تامین مالی از دیدگاه خبرگان از طریق پرسشنامه و مصاحبه شناساییگردید . سپس از روش AHP و نرم افزار Expert Choice ، جهت اولویت بندی و انتخاب روش بهینه تامین مالی از طریق مشارکت بخش خصوصی - دولتی در پروژه های شرکت ملی گاز ایران که به نیابت به شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران واگذار می گردد ،استفاده شد . دراین مقاله ابتدا به بررسی و توضیح گزینه های مشارکت قابل استفاده در تامین مالی ساخت پروژه های خطوط لوله پرداخته شد سپس 18 معیار موثر برانتخاب روش های تامین مالی با استفاده از پرسشنامه از دیدگاه جامعه آماری متخضصین شاملکارفرمایان، مشاوران، پیمانکاران و افراد آکادمیک تعیین ورتبه بندی شدو بعد از آن تاثیر هر یک از معیارهای تعیین شده بر روش های تامین مالی از طریق مشارکت با استفاده از روش تصمیم گیری AHP سنجیده شد ودرنهایت نتیجه گیری شد که روش تامینمالی مناسب جهت موضوع مورد مطالعه به ترتیب اولویت قراردادهای ساخت ، عملیات و انتقال(BOT ) ، قراردادهای امتیازی (DBFO ) و قراردادهای واگذاری (BOO ) می باشد .
مشارکت عمومی خصوصی ، انواع روش های تامین مالی ، BOT ، صنعت نفت و گاز ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی
بخشنامه های سازمان برنامه و بودجه
