یکی از مسائل مهم امروز دنیا برای دستیابی به توسعه، ایجاد تأسیسات زیربنایی و زیرساختی است؛ زیرا ه یچ اقتصاد ی نه در ای ران و نه درجهان نمی تواند بدون ایجاد زیرساخت های لازم، پیشرفت مناسبی داشته باشد. نگاهی گذرا به وضعیت ساخت وساز و نحوه مشارکت در آن از گذشتهتاکنون، بیانگر آن است که بنا بر دلایلی همچون: بالا بودن هزینه، طولانی بودن مدت بازگشت سرمایه، ضعف مالی و عدم حمای ت قوان ین و مقررات ازبخش خصوصی و ... همواره ایجاد زیرساخت ها بر عهده بخش عمومی یا همان دولت و سازمان های دولتی و عمومی بوده است. پس از آن نیز تجربه نشان داد که بخش دولتی هم بدون کمک بخش خصوصی نمی توانست آن طور که باید به ایجاد بهینه و مناسب تأسیسات زیربنایی و زیرساخت ها بپردازد . از طرفی، بخش خصوصی نیز به عللی همچون: نبود بنیه مالی قوی، نبود انسجام میان تشکل ها و نداشتن تعامل با بانک (ضمانت نامه ها) نتوانست مکمل خوبی برای دولت در بخش مشارکت باشد. روش تحقیق این پژوهش، کتابخانه ای است. روش تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز توص یفی- تحلیل ی است. درجمع بندی نوشتار، این مهم حاصل شد که تدوین راهبردی مبتنی بر سازماندهی مردمی در رابطه با سیاست ها و خط مش ی هایی که در جهت کسب حداکثر مشارکت مردم تنظیم می شود، از اهمیت و ضرورت خاصی برخوردار است
مدیریت شهری، قراردادهای مشارکت عمومی و خصوصی، اقتصاد شهری، شهرداری ها، خط مشی مشارکتی
بخشنامه های سازمان برنامه و بودجه
