بخشنامه ها و آئین نامه های نظام فنی و اجرایی کشور

چکیده

شهرداری شیراز چندین سال است در راستای جذب سرمایه‌های بخش خصوصی برای اجرای پروژه‌های زیرساختی، پروژه‌هایی را تعریف نموده، اما در جذب سرمایه گذاران چندان موفق نبوده است. هدف این پژوهش، شناسایی و اولویت بندی عواملی است که سبب ایجاد عدم تمایل در
سرمایه گذاران به مشارکت در پروژه‌های «مشارکت عمومی- خصوصی» شهرداری شیراز شده اند. برای شناسایی عوامل، 15 عامل از ادبیات استخراج شد و به عنوان پرسشنامه دور نخست دلفی، به خبرگان که با روش هدفمند قضاوتی انتخاب شده بودند، داده شد. در پایان دور نخست، علاوه بر حاصل شدن توافق بر روی 13 عامل، خبرگان نیز 13 عامل پیشنهاد کردند که در دور دوم بر روی همه آنها توافق به دست آمد. در هر دور، علاوه بر پرسشنامه، از مصاحبه نیمه ساختار یافته نیز برای آگاهی از تجربیات خبرگان استفاده شد. در پایان اجرای روش دلفی، 26 عامل شناسایی شد که بر اساس آنها پرسشنامه ای تهیه و به 20 نفر از سرمایه گذاران که با روش هدفمند قضاوتی برگزیده شده بودند، داده شد. سپس پاسخ‌های دریافتی از سرمایه گذاران با روش تحلیل رابطه ای خاکستری اولویت بندی شد. نتایج نشان داد «ارزیابی نشدن مدیران شهرداری و سازمان‌های وابسته، بر اساس میزان موفقیت در جذب سرمایه گذار»، «کمبود تجربه، دانش و مهارت‌های مدیریتی در شهرداری و سازمان‌های وابسته»، «عدم ثبات خط مشی‌های شهرداری و سازمان‌های وابسته به آن در حوزه سرمایه گذاری» و «پایین بودن میزان آینده نگری و توجه نکردن به مصالح بلند مدت در بین مدیران شهرداری و سازمان‌های وابسته»، مهم ترین عواملی بودند که سبب ایجاد عدم تمایل در سرمایه گذاران شده بودند.

کلیدواژه‌ها

مشارکت عمومی_خصوصی، پروژه مشارکتی،عدم تمایل به سرمایه گذاری