کمبود منابع دولتی و نیاز شدید به تاسیسات زیر بنایی توسعه، دولتها را نیازمند جذب بخش خصوصی در پروژه های زیربنایی کشورها کرده است BOT را می توان یک روش مطمئن جذب سرمایه خصوصی دانست که کنترل استراتژیک دولت را بر تأسیسات حفظ خواهد شد. این روش با وجود تمامی ویژگی های مثبت خود همواره توانایی دس تیابی به اهداف خود را نداشته است؛ نمونه های زیادی را م یتوان یافت که پروژه های BOT با شکست و عدم موفقیت مطلوب مواجه شد هاند . شکست در چنین پروژه هایی هزینه های سنگین اقتصادی و اجتماعی را به تمامی طرفهای قرارداد، بخصوص کشور میزبان تحمیل خواهد کرد. به همین دلیل دولتها و شرکت های خصوصی به دنبال ساختاری هستند که بتواند این چنین پروژه هایی را برای رسیدن به اهداف خود، حمایت کند؛ تلاش برای ایجاد ساختار مدیریت ریسک در پروژه های BOT با این هدف بوده است. ایجاد ساختاری برای مدیریت ریسکهای پروژه ، اساس هر پروژه BOT است که می تواند تضمین کننده موفقیت پروژه باشد. در این مقاله با توجه به تجربیات دیگر کشورها در این زمینه و جمع آوری نظرات متخصصان کشور با مطالعات میدانی گسترده؛ سعی شده الگوئی برای مدیریت ریسکهای پروژه های BOT ارائه شود.
مدیریت ریسک، سیستم های اجرای پروژه ، پروژه های BOT ، تاسیسات زیربنایی
بخشنامه های سازمان برنامه و بودجه
