استفاده از روش ساخت ـ بهره‌برداری ـ انتقال (BOT) بوسیله دولتها، در راستای حرکت به سمت خصوصی‌سازی پروژه‌های بزرگ دولتی رو به افزایش است. این روش با تأمین مالی ساخت پروژه‌های زیربنایی، اکثر ریسکها را به بخش خصوصی منتقل می‌کند. این مقاله ابتدا ریسکهای اصلی را که سرمایه‌گذاران و وام‌دهندگان در پروژه‌های BOT با آن روبرو هستند خصوصاً در کشورهای در حال توسعه، مانند ایران، تعیین می‌کند و سپس بعضی روشهایی را که سرمایه‌گذاران و وام‌دهندگان بوسیله آن سعی در کاهش این ریسکها دارند شرح می‌دهد. بخش خصوصی معمولاً تمایل دارد ریسکهایی را که فکر می‌کند بیشترین کنترل را روی آن دارد بپذیرد و در مقابل برای ریسکهایی که بنظر می‌رسد کنترل کمتری برروی آن دارد بدنبال حمایتهای دولت می‌باشد.
BOT، ریسک، شرکت پروژه، دولت میزبان
بخشنامه های سازمان برنامه و بودجه
