در بخش آب کشور به دلیل عدم وجود اعتبارات نامناسب دولتی و تخصیص نا بهنگام این اعتبارات اکثر طرح ها و پروژه ها زمان بر شده و عملاهم عمر مفید خود را از دست داده و هم از اهداف مورد انتظار دور خواهند شد . تا کنون روش های مختلفی برای ورود بخش خصوصی به صنعتآب در کشورهای مختلف و تا حدودی در ایران مورد تجربه قرار گرفته است ، که با ورود این منابع و سرمایه گذاری آن ها و تسهیل در روشهایوا گذاری کار می توان بسیاری از پروژه ها و طرح های نیمه تمام بخش صنعت آب کشور را در زمان خود به سر انجام رسانید ، و با ایجاد بازارآزاد آب و به تبع آن صرفه جویی به وجود آمده عملا در تعادل بخشی منابع و مصارف کمک شایانی نمود. نگرانی دولت در کیفیت ساخت، بهرهبرداری و حاکمیت، نگرانی سرمایه گذار در بازگشت سرمایه ، قوانین و مقررات موجود و ریسک پذیری مدیران در تامین مالی پروژه ها از معضلاتسرمایه گذاری بخش خصوصی می باشد. در وابستگی به اعتبارات دولتی در بخش آب کشور و موضوع تشویق خرید تضمینی هر کدام از اینروشها دارای معایب و مزایای می باشند. برای کاهش اثرات این اشکالات وابهامات به خصوص در بخش آب کشور تلفیق روش های BOT،BOOT ، BUYBACK ، مورد بررسی قرار گرفته است .و با استفاده از اسناد و مدارک و نظر سنجی پرسشنامه ای از متخصصین و خبرگانصنعت آب و تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده ، تلفیق سه روش اشاره شده پیشنهاد گردیده و این اطمینان وجود دارد که با انجام آنموضوع خرید تضمینی آب که وابسته به اعتبارات دولتی بوده و برای تشویق سرمایه گذاران می باشد حذف و پروژه ها در زمان خود به پایانرسیده و تعادل بخشی ایجاد گردد.
روش تامین مالی تلفیقی ، بازگشت سرمایه ، BOT,BOOT و بیع متقابل
بخشنامه های سازمان برنامه و بودجه
