استفاده از روش‌های PPP یا مشارکت عمومی- خصوصی، از جمله رویکردهایی است که برای ارتقای خدمات دولتی و عمومی و افزایش بهره‌وری آن در حوزه‌هایی که توانایی و علاقه‌مندی بخش خصوصی برای ورود به آنها کمتر است یا دولت‌ها واگذاری کامل خدمات مربوطه را به صلاح نمی‌دانند، توصیه می‌شود. این قراردادها بخصوص در بخش‌های مربوط به زیرساخت‌ها ازجمله انرژی(برق و گاز)، مخابرات، آب و حمل و نقل کاربردهای زیادی دارند. انواع قراردادهای پیمان مدیریت، اجاره، BOT و اعطای امتیاز جزو قراردادهای مشارکتی بخش خصوصی و دولتی هستند که در یک طیف گسترده، میزان مشارکت‌های متفاوت و با نقش های گوناگون برای بخش خصوصی و دولتی را معرفی می‌کنند. استفاده از این قراردادها در بخش آب با توجه به حساسیت‌های اجتماعی و سیاسی، تاثیرگذاری آن بر شاخص‌های عدالت سلامت و همچنین موضوعات زیست محیطی، با ملاحظات زیادی همراه است و حتی طرح آن نیز در رده‌های سیاست‌گزار، همواره چالش برانگیز و پر حاشیه بوده است. از این منظر در این مقاله سعی خواهد شد ضمن مروری بر روندهای جهانی بکارگیری این قراردادها بر اساس گزارش‌ها و اطلاعات سازمان‌های بین‌المللی، تجارب کشورهای مختلف نیز مورد بررسی قرار گرفته و با مرور یافته‌های موجود، جمع بندی مناسبی جهت بکارگیری این قراردادها در کشورمان برای مدیریت توزیع آب شهرها ارایه گردد.
مشارکت‌های عمومی- خصوصی، قراردادهایPPP، خدمات آب شهری، روندهای جهانی
بخشنامه های سازمان برنامه و بودجه
